Wielu się głowiło, co też ci Szwajcarzy robią, że udaje im się uzyskać jednolitą kremowo-serową konsystencję. A tajemnica tkwi w serze, dlatego do fondue najlepiej sprawdzają się szwajcarskie sery, jak emmentaler, czy gruyere. 

Drugim czynnikiem jest wino. Powinno być białe, wytrawne. Woda w nim zawarta daje odpowiednie warunki to roztopienia się sera, a kwas rozpuszcza wiązania między białkami sera, dzięki czemu (jak i dzięki temperaturze) zmienia on swoją konsystencję na płynniejszą. W podobny sposób zadziała woda z cytryną. 

Dodatkowo ważne jest też mieszanie, aby nie było zbyt intensywne, jak i zbyt mozolne. Miarowe i spokojne ruchy. Istotnym elementem jest temperatura w trakcie gotowania, nie może być za wysoka. Nic się tym nie przyspieszy, a jedynie może nam powstać grudkowa breja. Jeżeli wywar zaczyna buzować to znaczy, że przesadziliśmy z podgrzewaniem.

1. Sery ścieramy na dużych oczkach tarki.
2. Mieszamy mąkę ziemniaczaną z winem, aż powstanie jednolita konsystencja, bez grudek.
3. Stawiamy na ogniu duży garnek wypełniony w 1/3 wodą do którego wkładamy mniejszy. Do mniejszego garnka wlewamy wino i jeśli używamy to dodajemy również tymianek oraz czosnek. W momencie, gdy wino podgrzeje się dodajemy partiami ser, za każdym razem jednostajnie mieszając.
4. Doprawiamy do smaku pieprzem i przelewamy do naczynia na fondue (z możliwością podgrzewania od spodu).
5. Nabijamy na szpikulce lub patyczki do szaszłyków składniki i maczamy w serowym sosie. Jako dodatki można użyć: 

• Kawałki pieczywa,
• Podsmażone pieczarki, bakłażan, cukinia,
• Ugotowane lub upieczone brokuły, ziemniaki, bataty, buraki,
• Świeża papryka, marchewka, seler naciowy,
• Usmażone krewetki, kurczak itp.